Historia
Susannah, nie zapłaczesz za mną
Kiedyś żyły dwie współlokatorki, Sara i Metan.
Sara przedstawiała sobą typ teatralny i kochała udawać. Występowała we wszystkich miejscowych przedstawieniach. Metan była bardziej molem książkowym, uwielbiała czytać i studia były dla niej najważniejsze.
Kiedyś miało miejsce ogromne przedstawienie „Oh, Susannah”, w której występowała Sara. Spektakl miał swoją premierę w sobotę,…więc przy każdej nadarzającej się okazji dziewczyna ćwiczyła w parku (ponieważ był on, jej inspiracją) godzinami. Za każdym razem Sara błagałaby Metan, aby ta poszła z nią, ale ta i tak zostałaby i czytała.
W sobotę Sara była przebojowa. Była gwiazdą, została po przedstawieniu i wróciła do domu bardzo późno. Kiedy wkroczyła, usłyszała bujany fotel swojej koleżanki, skrzypiący gdzieś w kącie, ale nie mogła go zobaczyć, ponieważ nie wszystkie światła były zapalone. Pomyślała: „Musi na mnie czekać”. Odłożyła swoje rzeczy i weszła do głównego pokoju.
Z kąta dobiegł głos. Brzmiał trochę chrapliwie, ale to nie on poruszył Sarę.
-„Oh, Susannah, nie zapłaczesz za mną…”- dobiegł głos
-„Przestań Metan. Nie wciskaj mi tego g*wna, dobra?” – powiedziała Sara
-„Oh, Susannah, nie zapłaczesz za mną…”
-„PRZESTAŃ! Mówię poważnie Meg!”
-„Oh, Susannah, nie zapłaczesz za mną…”
-„PRZESTAŃ!!!!! DOIGRAŁAŚ SIĘ!!!!!”- Sara krzyknęła po tym jak włączyła światła.
Sara gapiła się na horror w zasięgu jej wzroku. Ciało jej współlokatorki siedziało na fotelu, ale jej głowa była przybita do ściany rzeźnickim nożem. Dziewczyna zaczęła słyszeć śmiech, maniakalny śmiech dobiegająca zza krzesła.
- „Kto tam? KIM JESTEŚ??!!??!!”
Zza fotela wyskoczył mężczyzna. Później okazało się, że był to rzeźnik, który uciekł z zakładu w pobliskim mieście. Śpiewał: „Oh, Susannah, nie zapłaczesz za mną…Przychodzę z Alabamy z banjo na kolanach”, tnąc ciało Sary na coraz mniejsze kawałki.
Przyszpilając Sarę do ściany, tuż obok głowy jej koleżanki krzyknął: „Teraz Susannah, nie zapłaczesz za mną!!!!!”
Komentarze