Przeprowadzka do nowego domu cz.2

kartka z pamiętnika, DZIEŃ CZWARTY

Dzisiaj znowu próbowałam namówić tatusia żebyśmy wrócili do starego domu, ale on nawet nie chciał o tym słyszeć. A kiedy powiedziałam mu o koszmarach, powiedział że mam przestać wymyślać sobie jakieś dziwne historie i że uważa całą tę sytuację za żałosną. Nie podoba mi się tutaj w ogóle, ciągle tylko hałas bo Paweł też się buntuje, też chce wracać. Zastanawiam się czy mam teraz jakiegokolwiek przyjaciela. Wszystkie moje koleżanki zostawiłam, a mój brat się ode mnie odwrócił. Tata tylko krzyczy, a mama ciągle się gapi w lustro i robi sobie makijaże. W szkole wszyscy są dziwni i bardzo żałuję że powiedziałam gdzie mieszkam. Ale czy to zbrodnia? Co jest nie tak z tym mieszkaniem że wszyscy nas nie lubią?

kartka z pamiętnika, DZIEŃ PIĄTY

Zeszłej nocy znowu miałam koszmary. Były tak bardzo realistyczne... tak bardzo że wydawało mi się że to prawda. Śniło mi się że jakiś psychopata szedł ulicą, a potem wszedł do jakiegoś domu przez otwrte drzwi. Szedł przez długi, ciemny i wąski korytarz prowadzący do czyjejś sypialni. To było dziwne, ale tym psychopatą byłam ja... Moje bose stopy czuły wszystko: zimną rosę na trawie, potłuczone szkło, chłodne kafelki w korytarzu, miękki dywan w sypialni, w której we śnie zamordowałam pewną samotną panią... Najgorsze było w tym wszystkim to, że obudziłam się z poranionymi stopami i krwią na twarzy. A pod moją poduszką schowany był nóż z zakrzepłą krwią...

kartka z pamiętnika, DZIEŃ SZÓSTY

Wciąż nie mogę się otrząsnąć z tego, co stało się zeszłej nocy. Dostałam areszt domowy i mam wizytę u psychologa za 2 dni... Czuję się okropnie, bo ja nic nie zrobiłam. Teraz wszyscy maja mnie za świra który zabił jakiegoś kota i wysmarował sie krwią. Dlaczego nikt mi nie wierzy?! Ja jestem dobrą dziewczynką, jestem grzeczna, dobrze się uczę i zawsze mam same 6 z religii! Nikt nie powinien mnie o coś takiego oskarżać!