Historia

InSaNiTy

pan amo 1 7 lat temu 1 255 odsłon Czas czytania: ~1 minuta

Nareszcie koniec tego parszywego dnia. Osiem lekcji, co oni powariowali? Muszę się uczyć do matury a nie marnować czas na jakieś historie sztuki czy inne wuefy. Moje łóżko.. ah w końcu. To mój świat, a jutro kolejny parszywy dzień. Jeszcze tylko kilka dni i w końcu urodziny! – ubrana w lekką koszule nocną, położyła się do łóżka.

Cześć nie spotkaliśmy się już wcześniej?

- Tak, ale nigdy się nie widzieliśmy.

Ja widzę cię cały czas.

- Jakim cudem?

Sama zgadnij. Jesteś przecież najlepszą uczennicą.

- Co to ma do rzeczy?

A czyli częściej rozmawiasz z kimś, kogo nie widzisz?

- Nie tylko teraz, z tobą. Kim jesteś?

Znasz mnie od zawsze, jestem tobą i kimś innym. Istnieje ale nie można mnie wykryć.

- Nie znam cię.

Dzieliliśmy tą samą macice.

- Rodzice nigdy nie wspominali, żebym miała bliźniaka. Moja mama nie ma innych dzieci.

Nasza mama.

- Nie.

To nie ty mnie stworzyłaś. Powstaliśmy wspólnie, razem.

- Mieszkasz w mojej głowie?

Wpadłaś na to po osiemnastu latach. Brawo.

- Wcześniej cię nie było.

Ależ byłem moja droga, byłem. Wszystkie ruchy, które widziałaś kątem oka, dziwnie realne sny, przeczucia, nagłe olśnienia na sprawdzianach.. mam wymieniać dalej?

-Mieszkasz w MOIM CIELE! Wynoś się! Jestem normalna! Nie istniejesz!

Każesz mi się wynosić a mówisz, że nie istnieję. I jeszcze do tego ze mną rozmawiasz.

- To nie tak.. to moje ciało.

Nasze ciało. Zawsze będziemy to mieszkać. Razem.

- Zwalczę cię.

Nie dasz rady. Nie możesz mnie zabić.

- To moje ciało, ja tu rządzę.

Jeszcze.

- Jak to jeszcze!? Co masz na myśli?

Poczekaj jeszcze kilka nocy..

Oznacz jako: przeczytane ulubione chcę przeczytać

Komentarze

Wiem co było inspiracją do tego. Fajnie by było gdyby to opowiadanie dłuższe było. Ciekawie się zapowiada.
Odpowiedz
Zaloguj się, aby dodać komentarz.

Inne od tego autora

Archiwum

Najnowsze i warte uwagi

Artykuły i recenzje