Świat wokoło był pusty-Bajki z tamtego świata

Witajcie,

pragnę zapoznać was z historią pewnej dziewczyny,dlatego nie dowiecie się z tego opowiadania kim jestem czy skąd wiem o tym,co tutaj przedstawię.

Jestem jedynie osobą,jaka opowiada i dzieli się z wami tym o to tekstem.

Zacznijmy więc od podstaw tej jakże bajki.

W świecie jakim przyszło żyć tej bohaterce,wszystko było puste.

Nikogo wokoło niej,tłumy widziała jedynie bladych masek pędzących od lewa do prawa,w dzień,w dzień...

Miała ledwie 19 wiosen,a na imię miała Klara.

Tylko siebie w tym świecie widzieć mogła w kolorze,jednak gdy dorosła ujrzała jak kolory...są wszędzie...wszędzie w pustce...

Kolory miały być jej wyróżnieniem wśród pustej przestrzeni a teraz samą siebie widzi jako oddzielną barwę jaka do innych nie pasuje.

Tak o to w oczach niegdyś błyszczących widziałeś iskrę mówiącą o tym okropnym stanie w jakim była...znaczy,widziałbyś. Nikt nie chciał patrzeć jej w oczy,nie miał kto spojrzeć czule. W końcu nikt jej nie mógł widzieć.

Czytając te zdania,wiecie już pewnie jak zakończył się los tej istoty ludzkiej. Klary niegdyś ciepłe dłonie stały się zimne,serce bić przestało a jedynie został nadal czerwony strumień,który lał się po ziemi.

Rzeka ta w jezioro przeobrażona została. Zafarbowała ona włosy brązowe i koszulę o kolorze bieli.

Po jej śmierci,duch,los miał ten sam,już przez wieczność Klara trwała w wiecznej pustce.

A morał z tego taki...jak myślicie co przekazać chciałam w tej,,bajce"?

Życzę miłego dnia bądź nocy,

Do następnego,

DeletedShadow