Japońskie legendy

                               Na początku pragnę powiedzieć, że źródła informacji na temat Japońskich legend nie są moje.

1. Kuchisake onna (口裂け女)

Historia Kuchisake onna, czyli Kobiety z rozciętymi ustami, to jedna z najstarszych i najpopularniejszych legend miejskich z Japonii. Opowiada ona o kobiecie bardzo pięknej i bardzo próżnej (wg niektórych wersji była ona żoną samuraja), która przez swą niewierność została zamordowana przez męża, który rozciął jej usta nożem. Kuchisake onna, jako mściwy duch, zaczepia przypadkowych ludzi i zadaje im pytanie: „Czy jestem piękna?”. Jeśli odpowiedź nieszczęśnika będzie przecząca, zostanie on od razu zamordowany. Odpowiedź twierdząca także go nie ocali – wówczas Kuchisake onna odkryje swą twarz i okaleczy go na swoje podobieństwo, przecinając mu nożyczkami usta od ucha do ucha. Jedynym sposobem, by się uratować, jest powiedzenie zjawie, iż wygląda ona całkiem normalnie, lub spytanie, czy uważa, że Wy jesteście piękni. Dzięki temu zaskoczymy ją i zyskamy czas na ucieczkę. Niestety, według innej wersji tej miejskiej legendy, nawet to nie pomoże i Kuchisake onna i tak zjawi się w Waszym domu ze swoimi nożycami jeszcze tego samego wieczora.

2. Teke-Teke (テケテケ) / Kashima Reiko

Nie mniej popularną opowieścią jest ta o teke-teke – duchu kobiety, która poniosła śmierć pod kołami jadącego pociągu i została przezeń przecięta na pół i pozbawiona nóg. Pojawia się najczęściej w okolicach stacji kolejowych, poruszając się tylko za pomocą dłoni i łokci i wydając przy tym charakterystyczny dźwięk, od którego wzięło się jej imię.

Historia ta często łączona jest z opowieścią o Reiko Kashimie – dziewczyną, która po tym, jak została napadnięta i pobita, ostatkiem sił wczołgała się na tory kolejowe, gdzie straciła dolną połowę swojego ciała, a jej duch stał się Teke-Teke. Swoje ofiary pyta o to, gdzie są jej nogi. Jeśli zbyt długo zastanawiasz się nad odpowiedzią, duch przecina Cię na pół. Ucieczka także na nic się zda – Teke-Teke i tak Cię dogoni. Jedyną słuszną odpowiedzią jest: „Są na stacji metra Meishin”. Wówczas Teke-Teke zapyta, skąd to wiesz – wtedy należy powiedzieć, że wiemy to od Reiko Mashimy. Gdy po tym duch spyta, czy wiesz, jak się nazywa, absolutnie nie odpowiadaj „Kashima” – odpowiedzią, która pozwoli Ci ujść z życiem, jest: „Kamen Shinin Ma” (仮面　死人　魔　Maska Trup Demon).

3. Toire-no Hanako-san (トイレの花子さん)

Opowieść o Hanako jest nieco podobna do zachodniej historii o Krwawej Mary, która zjawia się, gdy kilkukrotnie wypowiemy jej imię, bowiem ta zjawa także nie przybędzie do nas nieproszona.

Hanako to duch dziewczynki, która (wg większości wersji tej legendy) zginęła w bombardowaniu podczas II wojny światowej. Duch szczególnie upodobał sobie szkolne toalety, a dokładniej – trzecią kabinę na trzecim piętrze. Zanim tam wejdziecie, musicie zapukać do drzwi trzy razy i spytać: „Hanako, jesteś tam?”. Jeśli tak – istnieją różne teorie na temat tego, co dzieje się dalej – na szybie kabiny pojawić się może zakrwawiona dłoń (lub tylko jej odcisk), Hanako może okazać się też ogromną, trzygłową jaszczurką lub zwyczajnym, mściwym duchem, który wciąga swe ofiary do kabiny i tam pozbawia życia.

4. Aka manto (赤マント)

Aka Manto, czyli Czerwona peleryna, to kolejna zjawa, którą napotkać można w japońskich damskich toaletach. Ponoć za życia Aka Manto był bardzo przystojnym mężczyzną, który został zamordowany przez wyjątkowo agresywne adoratorki, a miejscem jego śmierci była właśnie toaleta. Po śmierci Aka Manto nosi czerwoną pelerynę oraz maskę, ukrywającą jego przystojną twarz. Aka Manto puka do drzwi kabiny i pyta swe ofiary, czy te potrzebują papieru. Wówczas ofiara orientuje się, że w jej kabinie w istocie skończył się papier i udziela twierdzącej odpowiedzi. Wtedy duch pyta, jaki ma być kolor papieru – czerwony czy niebieski. Jeśli odpowiesz, że niebieski – Aka Manto będzie Cię dusić do czasu, aż Twoja twarz stanie się sina, a Ty wydasz ostatnie tchnienie. Jeśli zdecydujesz się na czerwony – zjawa Cię zaszlachtuje, a krew znajdzie się na wszystkim dookoła. Podanie innego koloru także nie jest dobrym pomysłem – wówczas zostaniesz wciągnięty do kanalizacji. Jedynym wyjściem jest zignorowanie pytania i nie odezwanie się.

5. Kokkuri-san (コックリさん)

Kokkuri-san to japońska wersja tablicy OUIJA, służącej do przywoływania duchów. Przed przystąpieniem do seansu, uczestnicy wypisują na kartce wszystkie znaki hiragany i próbują skontaktować się z duchem zwanym Kokkuri-san. Jeśli ta jest w dobrym humorze – będzie cierpliwie odpowiadać na pytania i przepowie nam przyszłość. Jeśli nie – jedyną informacją, jaką uzyskamy, będzie data naszej – bardzo rychłej – śmierci. Należy także pamiętać o dobrych manierach i przed zakończeniem sesji pożegnać się z Kokkuri-san.

6 . Hitobashira

Hitobashira to "ludzka kolumna". Dawniej wierzono, że wsadzenie człowieka wznoszonej kolumny czyni konstrukcję bardziej wytrzymałą. Nieszczęśnicy skazani na taką śmierć byli ofiarą dla bogów, poprzez którą budowniczowie prosili o trwałość swojego dzieła. Japończycy wierzą, że budynki, w których zamurowano ludzi są często odwiedzane przez ich duchy.

7. Krowia głowa

"Krowia głowa" to opowiadanie tak straszne, że ludzie je słyszący umierają ze strachu. Pierwsze wzmianki o tej opowieści datowane są na XVII wiek. Według jednego z najnowszych przekazów pewnemu nauczycielowi udało się poznać treść opowiadnia i zaczął ją przekazywać ją swoim ucznią podczas szkolnej wycieczki. Dzieci krzyczały i błagały, żeby przestał, ale on był jak w transie. Gdy w końcu otrzymał pęłną świadomość zobaczył, że dzieciaki i kierowca autobusu są nie przytomni, a z ich ust leci piana. Nie które z nich nie mogły przestać się trzęść ze strachu i umarły kilka dni później.

8. Aka - manto

To zły duch mieszkający w toalecie. Objawia się, gdy człowiekowi siedzącemu na klopie skończy się papier. Niestety, zamiast po prostu zaoferować nowa rolkę, duch pyta: "Chcesz czerwony czy niebieskipapier?". Jeśli wybierze czerwony, upiór porąbie go na kawałki, jeśli niebieski - udusi. Według innej wersji wybór czerwonego zakończy się zdarciem skory, a niebieskiego odpłynięciem krwi z ciała 

9. Piekło Tomino

Japoński wiersz napisany przez Saijo Yaso w 1919 roku, rzekomo sprowadzający nieszczęście na tego, kto go przeczyta.  Wiersz stał się znany, kiedy japoński pisarz i krytyk Inuhiko Yomata znany również jako Goki Yomata włączył go do książki pt. „Serce jest jak toczący się kamień”, opublikowanej w 1998 roku. W rzeczywistości geneza plotek jakoby wiersz miał sprowadzać nieszczęście, wciąż nie jest znana. Wiadomo jednak, że późniejsza praca autora materiału była rzekomo przeznaczona dla dzieci i zawierała bardzo dziwne symbole łączone z grą słów o makabrycznym charakterze.  Mało znana legenda głosi, że niepełnosprawne dziecko nieznanej płci o imieniu Tomino, mieszkające w Japonii końcem IX wieku, napisało makabryczny wiersz. Po odkryciu dzieła przez rodziców, zostało ukarane poprzez zamkcięcie go w ciemnej piwnicy. Dziecku odmawiano pożywienia, aż do śmierci spowodowanej przez zapalenie oskrzeli, które było spowodowane zimnem i wilgocią w piwnicy. W ten sposób duch Tomino, został zapamiętany w tajemniczym wierszu, a czytanie go na głos ma rzekomo przynosić nieszczęcie na czytelnika. Według legendy, Tomino nie był szalony, ale napisał wiersz w nienawiści i żalu, opisując fakt, że był niepełnosprawny, co wzbudzało w nim wyjątkowo negatywne uczucia. Dziecko rzekomo urodziło się z poważnym kalectwem nóg, przez co całe życie było skazane na wózek inwalidzki. Wiersz przedstawia jego smutek, powodowany nie tylko stanem zdrowia, lecz złym, okrutnym traktowaniem ze strony rodziny, bowiem Tomino posiadał wysoką nieumiejętność radzenia sobie, co było powodem uczynienia z niego kozła ofiarnego własnych problemów. Często również traktowano go jak zwierzę. Niemniej, nawet dla japończyków rozumienie wiersza jest trudne, dlatego materiał posiada wiele interpretacji.  Legenda również głosi, że wiele osób poniosło śmierć lub zostało skrzywdzonych przez czytanie wiersza. Ofiarami byli zwykli ludzie, którzy pragnęli rozwiać mit o sprowadzającym przekleństwo wierszu. Zwykle po przeczytaniu treści, człowiek tracił głos, śmiertelnie chorował lub doświadczał wypadku drogowego. Mimo tego, w latach osiemdziesiątych, pojawił się trend filmowania ludzi zdecydowanych przeczytać wiersz na głos. Niekiedy, osoba, która go przeczytała faktyczne doświadczała nieszczęść, ale nagrania dowodziły również, że nie zdarzało się zupełnie nic niepokojącego. Wyglądałoby na to, że klątwa działa w sposób losowy lub działanie zabijającego wiersza ma wiele wspólnego z autosugestią. Mimo tego, do dzisiejszego dnia japończycy, a zwłaszcza starsze osoby wolą nie wspominać o legendzie stojącej za poezją.  

Przetłumaczyłam ten wiersz, nie wiem czy w Polskim faktycznie działa, czytacie na własną odpowiedzialność : Starsza siostra rzygnęła krwią

Młodsza pluła ogniem

Słodki Tomino wypluł drogocenne kamienie

Tomino umarł samotnie i spadł do piekła 

Piekło, ciemność, tu nie ma kwiatów

Czy to starsza siostra łka? 

Liczba czerwonych pręg budzi niepokój

Łkanie, uderzanie, tłuczenie 

Nie można zawrócić ze ścieżki do wiecznego piekła

Błaganie o przewodnika do piekielnych ciemności 

Od złotej owcy, od słowika

Ile zostało w skórzanej torbie 

Przygotowania do niekończącej się podróży do piekła

W lasach i dolinach jest wiosna 

Siedem zakrętów w ciemność doliny piekielnej

W klatce słowik, w wózku owca 

W oczach słodkiego Tomina tylko łzy

Płacz, słowik, dla drzew, dla deszczu 

Wypowiedzenie miłości dla twojej siostry

Echa twego płaczu niosą się przez piekło 

A ogniście czerwone kwiaty kwitną

Przez siedem gór i dolinę piekielną 

Słodki Tomino podróżuje samotnie

Aby powitać cię w piekle 

Migotanie kolców iglanej góry

Zrób świeże nakłucia w ciele 

To znak dla słodkiego Tomino”