Deszcz

Jedna z czytelniczek Para-Noir podesłała mi na prywatnego maila swoje stare opowiadanie, które chciałaby, abyście ocenili.

---

Siedziała cicho w swoim pokoju i rozmyślał. Aż nagle przyszedł

deszcz. Lubiła deszcz. Zmywał z niej wszystkie problemy, zapominała o całym świecie. Pogrążała się w swoich myślach jeszcze bardziej. Zatapiała się w fantazjach.

Ale ten deszcz był inny. Czuła to. Nie powodował on przyjemnego

błogostanu. Wręcz przeciwnie, wyrywał z najgłębszych myśli i

powodował niepokój. W jego dźwiękach nie było można usłyszeć

cichej symfonii lecz przeraźliwy tupot. Jakby tysięcy stóp. A w

tle, tam gdzie dźwięki są na skraju złudzenia,przeraźliwy głuchy

ryk.Nie przypominający żadnego znanego człowiekowi. Był on

bardziej chaotyczny i krwiożerczy. Słysząc go dostawało się

gęsiej skórki, a nawet najodważniejsi chowali się pod kołdry.

Zaniepokojona dziewczyna weszła do łóżka i próbowała zasnąć.

Starając się zlekceważyć dziwny deszcz. Wmawiała sobie że to

umysł robi jej figle, ale w głębi duszy wiedziała że to nie złudzenie.

W środku nocy coś ją obudziło. Jakiś szmer. Zignorowała go i

próbowała dalej spać. Dźwięk się powtórzył, tym razem

wyraźniej. Po kilku chwilach dało się słyszeć tupot. Deszcz

ciągle padał.

Przerażona dziewczyna wstała z łóżka. Tupot zdawał się być

coraz bliżej. Jej pies nagle zeskoczył z łóżka i pobiegł w

stronę korytarza, zatrzymując się w progu. Najeżył się,

obnażając kły.Był gotów do ataku. Nagle skoczył.

Przez chwilę można było słyszeć szczekanie i warczenie. Ale po

chwili przerodziły się w pisk, aż w końcu i ten ucichł.

Dziewczyna chwyciła za telefon. Przykładając słuchawkę do ucha,

usłyszała tylko głuchy sygnał. Rzuciła telefonem i chwyciła za

komórkę. Tupot zdawał się być tuż za ścianą, było też już

słychać przeraźliwy krzyk. Komórka była rozładowana, dziewczyna

w ataku paniki chwyciła za ozdobny, metalowy świecznik leżący na

stole.

Drzwi lekko się uchyliły. Nagle coś nimi szarpnęło wyrywając je

z zawiasów. Ryk był już tak głośny że bez trudu można było go

wychwycić spośród innych dźwięków. Przerażona dziewczyna

zaczęła krzyczeć. Nagle zauważyła ruch w miejscu gdzie przed

chwilą stały drzwi. Dostrzegła w nich dziwaczną istotę.

Poruszającą się na 4 kończynach, całkiem łysą i z zapadniętymi

oczodołami. Wydawała przeraźliwy ryk, który mimo że cichy,

włączał ukryte instynkty. Które pobudzały każdą komórkę

ciała do ucieczki.

Dziewczyna cofnęła się, opierając się plecami o ścianę. Bestia

skróciła dystans dzielący ich, wyciągając swój ogromny jęzor w

jej kierunku. Jakby chcąc skosztować ofiarę przed pożarciem.

Potwór zerwał się, okazując wielkie kły. A skulona dziewczyna

krzyczała zasłaniając się świecznikiem.

Gdy nagle wszystko ucichło. Nie było już słychać kroków, ani

ryku. W ciszy dało się tylko wyłapać szybki oddech młodej

dziewczyny, wtulonej w róg pokoju.

Deszcz przestał padać. Zza okna wyjrzało słońce.

---

Autorka: Mocha