Pamiętnik potworzycy

O której godzinie zwykle kładziesz się spać? A raczej, o której zasypiasz? Na ogół, w tygodniu potrafisz zasnąć bardzo wcześnie, nawet kilka minut po dwudziestej pierwszej. Nie lubisz chodzić spać późno. Za to Twoi rodzice tak i w tym problem. Ty już od dawna śpisz, a oni nadal siedzą w swojej sypialni i rozmawiają. Nadal są czujni. Ja też muszę być.

Kiedy oddasz się w ramiona Morfeusza, przystępuję do działania. Uwielbiam głaskać Cię po włosach, przed spaniem myjesz je truskawkowym szamponem. Urocze. Mogłabym je wąchać godzinami.

Przyjemność sprawia mi przypatrywanie się Twojej twarzy z bliska. Kładę się obok Ciebie i wpatruję - godzinami. Kiedy zamknę oczy widzę Twoją twarz. Przymrużone powieki, pełne wargi. Mówisz przez sen. Niestety są to niewyraźnie wypowiedziane, i zwykle bez większego sensu zdania. Mimo tego, uwielbiam jak to robisz.

Kilka minut po godzinie pierwszej Twoi rodzice idą spać. Zanim to zrobią, zawsze muszą zajrzeć do Twojego pokoju. Słyszę człapanie kapci, to tym razem Twoja mama. Chowam się pod łóżkiem. Widzę nogi Twojej mamy, schyla się i całuje Cię na dobranoc. Nigdy nie zagląda pod łóżko.

W środku nocy budzisz się, czujesz moją obecność. Bierzesz kilka głębokich oddechów i starasz się nie poddać uczuciu strachu. Wmawiasz sobie, że naczytałeś się za dużo creepypast.

NIE PODOBA MI SIĘ TO. MASZ SIĘ MNIE BAĆ. A TY, DO JASNEJ CHOLERY, ODWRACASZ SIĘ DO ŚCIANY I MNIE IGNORUJESZ. ZASYPIASZ.

O NIE.

Śmieję się w duchu i podchodzę do Ciebie. Ściskam Twoje ramię. Czuję, jak przeszły Cię dreszcze. Wspaniale. Odwracasz się i masz minę, jakbyś zaraz miał się zesrać. Uśmiecham się do Ciebie, ukazując moje piękne, długie jak sztylety zęby. Jest ich bodajże pięćdziesiąt dwa, cztery zostały w mojej ostatniej ofierze.

...

Buzi?