Mama miała rację

Mama miała rację

Od kiedy tylko pamiętam, mama kazała mi wyłączyć telewizję o dwudziestej pierwszej. Zakrywała go także starym ręcznikiem. Nie pozwalała mi go dotykać. Tak samo było z lustrami tylko że je zakrywała o wiele wcześniej. Jakby miała coś do ukrycia. Jakąś mroczną tajemnicę. Zawsze się nad tym zastanawiałem. Jak się o to pytałem, z wesołego uśmiechu tworzył się fałszywy grymasik i pierwsze krople potu na czole. Mama się boi. Bardzo boi. Widzę to. Ale chcę wiedzieć o co chodzi.

Następnego wieczoru postanowiłem, że...odkryję lustro. Położyłem się spać o tej samej godzinie co zwykłe. Do pokoju weszła mama. Udawałem, że śpię. Mama ostrożnie wyszła i zamknęła drzwi.

Po kilku sekundach ostrożnie wstałem i na paluszkach zeszłem na dół. W salonie stało wielkie przykryte lustro. Po czole spadły mi krople potu. Ręka drżała mi niemiłosiernie. Ale w końcu się odważyłem i zdjąłem płótno. Zamarłem w bezruchu. Zamiast mojego odbicia, w lustrze stało stworzenie z ostrymi zębami, przekrwionymi oczami bez źrenic, szwami na policzkach a całe ciało pokrywały łuski. Miało to kształt człowieka. Wtedy rozbolała mnie mocno głowa. Straciłem przytomność. Obudziłem się rano. Co dziwne byłem w sypialni mamy. Leżałem na zimnej podłodze. Wstałem i podeszłem do łóżka mojej matki. Krzyknąłem. Moja mama była martwa. Miała przegryzioną tchawicę. Zobaczyłem ślady zębów. Moich zębów...