Twarze w morzu

James Cortney i Michael Meehan, członkowie załogi statku SS Watertown, czyścili komorę ładunkową tankowca płynącego z Nowego Yorku do Kanału Panamskiego w grudniu 1924 roku. Wskutek nieszczęśliwego wypadku obaj zatruli się oparami gazu i umarli. Zgodnie z morską tradycją zostali pochowani w morzu. Następnego dnia jeden z marynarzy zobaczył ich twarze w falach z prawej strony burty. Twarze pojawiały się na 10 sekund i znikały. W ciągu następnych dni zjawisko to było obserwowane także przez innych marynarzy. Po przybyciu do Nowego Orleanu, kapitan okrętu zameldował o tym swojemu pracodawcy, a ten poradził mu uwiecznić wszystko na zdjęciu. Kapitan wziął ze sobą aparat i wyszedł w morze. Kiedy twarze znów pojawiły się falach, zrobił sześć zdjęć, po czym schował aparat w sejfie. W Nowym Yorku klisze zostały wywołane, ale na pięciu fotografiach nie było nic prócz morskich fal. Na szóstym zaś z łatwością dostrzeżono twarze martwych marynarzy. Negatyw zdjęcia był badany pod kątem fałszerstwa przez agencję detektywistyczną. Po zmianie załogi okrętu twarze już się nie pojawiały.