Historia

Gra

silverfox 8 9 lat temu 7 993 odsłon Czas czytania: ~1 minuta

Widzisz je kątem oka. Słyszysz je, to ten najcichszy głos wzywający Twoje imię. Dryfują na granicy Twojej świadomości, ukryte, gotowe do ataku. Uwielbiają ciszę. Znasz ją. Niepokojącą, nieprzeniknioną ciszę. Nie bój się, nie chcą zrobić Ci krzywdy. Lubią się popisywać. Zdawało Ci się, że w pustym domu widzisz cień? A może ktoś Cię wołał? Spokojnie, chcą się tylko z Tobą pobawić.

Ale za wszelką cenę nie podejmuj ich wyzwania. Nie wsłuchuj się w ciszę. Nie wypatruj ich w mroku. Kiedy tylko wyczują, że chcesz się z nimi pobawić, gra skończona. Wtedy już nie będą tylko cieniami. Zaczną Cię baczniej obserwować. Zaczną wrzeszczeć Twoje imię. Zaczną chichotać, szydzić, sapać nad Twoim uchem. Będą conocnymi koszmarami; takimi, z których budzisz się z wrzaskiem i zlany potem. Najpierw doprowadzą Cię do granicy szaleństwa, będziesz błądził między snem a jawą, drapał, krzyczał, płakał, nie pozwolą Ci znaleźć pomocy. Później zaczną Cię podduszać gnijącymi paluchami, ból psychiczny przerodzi się w fizyczny. Będziesz błagał o śmierć, ale nie pozwolą Ci umrzeć. Nie zostawią Cię. Będą już zawsze przy Twoim boku i nikt nie będzie mógł Ci pomóc.

A na koniec, po wiekach tortur, pozwolą Ci się stać jednym z nich. Będziesz lawirował między życiem a śmiercią, będziesz pełnym życia gnijącym wrakiem, niespełna umysłu będziesz mamrotał pod nosem, szukając rozrywki. Będziesz miał przed sobą całą wieczność, całą parszywą wieczność, którą spędzisz z gnijącymi braćmi, których znienawidzisz i pokochasz naraz; a Waszą jedyną zabawą będzie szept na granicy świadomości i umykanie przed ludzkim okiem...

Ale co ja tam wiem. Pewnie słyszysz teraz ten cichy głos w swojej głowie, powtarzający każde przeczytane słowo na swój sposób. Pewnie właśnie teraz przyspiesza Ci serce. Może nawet przechodzą Cię dreszcze, a kątem oka zauważasz jakiś cień...

Twój ruch.

Oznacz jako: przeczytane ulubione chcę przeczytać

Komentarze

Muszę przyznać, że paste bardzo dobrze się czyta i ma ten dreszczyk.
Odpowiedz
Wreszcie mam Przyjaciół!
Odpowiedz
Ja siedząc w dużym pokoju mam widok na przedpokój.. Gdy wieczorem siedzę sama lub próbując zasnąć słyszę jak ktoś chodzi i obija palcami o drewniane ściany..
Odpowiedz
Jaaa nie zasnę
Odpowiedz
dobre
Odpowiedz
Mam kolegów :D
Odpowiedz
no....może być ale trzeba jeszcze poćwiczyć musisz uchwycić te emocje te uczucia i ten efekt...
Odpowiedz
Całkiem, całkiem... miło się czyta, a dreszczyk jest
Odpowiedz
Zaloguj się, aby dodać komentarz.

Archiwum

Najnowsze i warte uwagi

Artykuły i recenzje