Wróciłem

Moje życie malowało się pięknymi kolorami. Miałam mieszkanie, kochającego narzeczonego i dobrą prace. Brakowało mi do szczęścia tylko potomka. Zawsze uwielbiałam dzieci więc wraz z narzeczonym nie mogliśmy pohamować radości kiedy okazało się że oczekujemy synka. Kiedy maluszek przyszedł na świat wydawało mi się że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie, jednak szczęście nie trwało długo. U mojego w ów czas półrocznego synka zdiagnozowano guza mózgu. Zaczęło się leczenie, badania i ciągłe przebywanie w szpitalu. Nikt nie potrafił synkowi pomóc a guz rósł. Choroba postępowała tak szybko że nasze maleństwo zmarło mając zaledwie roczek. Ogarnął mnie smutek, wcale nie cieszyłam się kiedy okazało się że jestem drugi raz w ciąży. Nie chciałam wychodzić z domu, chciałam umrzeć a tu przyszło mi wychowywać dziecko. Wraz z mężem wybraliśmy imię Edward. Nie myślałam że chłopiec wniesie w moje życie tyle radości, patrząc na niego widziałam jak by mojego pierwszego synka, byli bardzo podobni.

Tego dnia mój pierworodny synek obchodził by 6 urodzinki. Ja płakałam niemiłosiernie, tym czasem Eddy podszedł do mnie, przytulił mnie i powiedział: Mamo czemu płaczesz skoro ja już dawno wróciłem.

Serce mi zamarło, objęłam syna poczułam obecność jakiej nigdy wcześniej w nim nie czułam.