Lustra

Jej matka miała obsesję na punkcie luster. Były w dosłownie każdym pomieszczeniu. Wisiały na każdej ścianie.

Wielokrotnie pytała się jej, dlaczego tak bardzo lubi lustra. Zawsze jednak słyszała taką samą, beznadziejną odpowiedź:

"Z nimi wszystkimi nie czuję się taka samotna"

Uważała, że jej matka cierpi na jakieś zaburzenie psychiczne. Zabierała ją do wielu psychologów, wykupowała najdroższe lekarstwa. Kiedyś zastosowała się nawet do rady jednego z lekarzy i pod nieobecność matki zabrała wszystkie zwierciadła. Jednak i to nie przyniosło rezultatu – rodzicielka zaczęła wówczas wrzeszczeć i płakać, żeby jej przyjaciele wrócili. Od tamtego momentu jej obsesja przybrała na sile.

Pewnego wieczoru, odebrała telefon. Usłyszała, że jej matka niestety została znaleziona martwa. Niezbędne było opróżnienie mieszkania, w tym również z luster. Jakże była uradowana na myśl pozbycia się ich!

Kilka dni po pogrzebie, otwierała już drzwi mieszkania matki.

I wtedy ich zobaczyła.

Wszystkich.

Bladosine twarze wpatrywały się w nią swoimi martwymi oczami. A wśród nich jej matka. Jej ojciec. Jej zmarły za młodu brat. Wszyscy klęczeli, niemo się w nią wpatrując.

Miała obsesję na punkcie luster. Były w dosłownie każdym pomieszczeniu. Wisiały na każdej ścianie. Wielokrotnie pytano się jej, dlaczego tak bardzo lubi lustra. Zawsze jednak słyszano taką samą, beznadziejną odpowiedź.