Zestawienie
Najbardziej mordercze rodzaje broni białej
Bitwa - chaos przesiąknięty zapachem krwi i potu z potwornym akompaniamentem, na który składają się krzyki rannych i konających, rżenie koni i komendy dowódców. Wszędzie przez walczących wojów pokrytych krwią, wzbijane są tumany kurzu, na długich pikach powiewają postrzępione proporce. Każdy z wojowników chce przeżyć i zabić jak największą ilość przeciwników. Jeden z nich, brodaty olbrzym ubrany w skórzany pancerz nabijany ćwiekami, rogaty hełm i uzbrojony w dwuręczny miecz, każdym cięciem długiej klingi, kładzie po kilka trupów. Wydaje się, że ów berserk przeważy szalę zwycięstwa, wznosi miecz nad głowę a następnie z potworną siłą opuszcza go na wrogiego włócznika kryjącego się za grubą, dębową tarczą. Ostrze miecza rozwala tarczę w drzazgi i przebija się przez kirys, wgryzając się w miękkie ciało. Zmasakrowany pikinier pada na ziemię. Wojownik w rogatym hełmie ryczy w geście zwycięstwa. To już 22 przeciwnik, który zginął z jego ręki! Jego radość nie trwa długo. Nagle otrzymuje niespodziewany cios od tyłu. Konny rycerz wbija mu młot bojowy w potylicę, obuch kompresuje zawartość kryjącą się pod hełmem i czaszką. Bezwładne ciało berserka pada na ziemię i w tym momencie, kiedy jest rozgniatane przez pozostałych przy życiu żołnierzy, jeździec dzierżący młot zostaje przebity dwoma halabardami.
Historia ludzkości zbudowana jest na konfliktach, które gdy eskalują, rozwiązywane są przy pomocy wojen, składających się na szereg dużych i małych bitew. Już ludzie pierwotni toczyli między sobą grupowe walki o strategiczne, z punktu widzenia przetrwania, tereny uprawne i łowieckie, wykorzystując utwardzane w ogniu drewniane piki, maczugi i prymitywne, kamienne lub kościane narzędzia. Do dzisiaj broń ewoluuje, broń biała została zastąpiona przez palną oraz pojazdy bojowe (czołgi, samoloty, lotniskowce, łodzie podwodne), te z kolei mogą zostać w przyszłości zastąpione przez "cybernetyczne bronie" pod postacią wirusów, hakerskich ataków.
Dla osób zainteresowanych historią wojen i wojskowości oraz bronioznawstwem, często najciekawsze są konflikty mające miejsce w starożytności i średniowieczu, gdy wojownicy posługiwali się szerokim wachlarzem broni białej (siecznej, kłującej i obuchowej). Bitwy, w których ścierały się tysiące mężczyzn w lśniących zbrojach, kolczugach lub skórzanych pancerzach, chyba najbardziej przemawiają do wyobraźni. Tryskająca krew, odrąbane kończyny, przerażające wrzaski, odgłos wgniatanych zbroi i pękających kości, te wszystkie składniki tworzyły bitewny zgiełk, w którym to obok bojowych umiejętności, o przeżyciu decydowało także szczęście.
W starożytności i średniowieczu, wciąż udoskonalano broń, która musiała dostosowywać się do nowych technik wojennych i rodzajów pancerzy. Zawsze jednak chodziło o to, aby zniszczyć ochronny strój i zadać jak najbardziej dotkliwą, zabójczą ranę. Poniżej przedstawię kilka rodzajów, moim zdaniem najbardziej morderczej broni białej, używanej w starożytności, średniowieczu lub okresie nowożytnym.
1. Topór
Topór, to obok włóczni/dzidy i łuku, broń znana od początków ludzkości, najpierw wytwarzana z kamienia, później z różnych, coraz mocniejszych metali. Topory były popularne wśród barbarzyńskich plemion, zwłaszcza na przełomie starożytności i średniowiecza, były używane m.in. przez Franków w trakcie bitwy pod Poitiers w 732 r. Ten rodzaj broni służył oczywiście do zadawania straszliwych ciosów mających za zadanie rozbić tarczę, za którą chronił się przeciwnik albo jednoczesne przebicie jej i zranienie adwersarza. Ciosy toporem powodują bardzo poważne i rozległe rany cięte, szarpane i tłuczone. Różne ludy i plemiona korzystały z ciekawych wariantów tej broni; franciska (topór używany przez plemiona germańskie, służący do walki w zwarciu i do miotania, dzięki swojej specyficznej budowie – łukowaty trzonek wygięty do góry w stronę żeleźca), labrys – topór o podwójnym ostrzu, topór normański, berdysz.
2. Halabarda
Z czasem topór zamienił się w halabardę, wielofunkcyjną, przez co bardzo niebezpieczną broń. Halabarda to broń drzewcowa, czyli osadzona na długim kiju, stanowiąca połączenie topora, grotu włóczni i haku. Halabarda umożliwiała odpieranie ataków konnicy, halabardnik mógł przy pomocy haku zwalić jeźdźca z wierzchowca, a następnie dobić go którymś z pozostałych ostrzy. Jeżeli nazywamy rycerzy w pełnej, ciężkiej zbroi „puszkami”, trudnymi do otwarcia, to halabardę możemy określić mianem „otwieracza do konserw”.
3. Broń obuchowa
Do grupy broni obuchowych zaliczamy wszelkiego rodzaju: maczugi, pałki, młoty bojowe, morgenszterny, buławy, buzdygany, kiścienie, czyli bronie służące do miażdżenia przeciwnika. Cios tego rodzaju narzędziem bojowym w trakcie walki, mógł spowodować utratę niechronionej żuchwy, pęknięciem czaszki albo wgnieceniem pancerza, co skutkowało poważnymi obrażeniami wewnętrznymi.
4. Miecz dwuręczny
Miecze dzielimy na jednoręczne, półtoraręczne i dwuręczne. Te ostatnie mogły osiągać długość nawet do 190 cm! Miecz dwuręczny pozwalał na walkę z kilkoma przeciwnikami jednocześnie, uzbrojonymi w krótszą broń, były one również wykorzystywane przez katów w trakcie publicznych egzekucji oraz do rozpędzania tłumów w trakcie zamieszek. Najbardziej znane były wielkie, szkockie miecze (tzw. claymore).
Komentarze