Wysiadł z samochodu i przetarł kark chusteczką.

To był gorący sierpień. Ludzie w miasteczku mówili, ze takich upałów nie pamiętali od 1898. Nathan Rockwood który dwadzieścia lat wcześniej kończył szkołę medyczną w Newport nie mógł potwierdzić tego osobiście.

Mógł natomiast to, ze lato 1918 roku było najbardziej upalnym w jego

- Odpal. Odpal, ty pieprzony gracie. – warknął Joseph, zaciskając zęby tak mocno, że przegryzł trzymanego w ustach papierosa. Ze wściekłości nawet tego nie zauważył, a jego jedyną reakcją na parzący w udo niedopałek było kolejne kopnięcie wymierzone w pedał gazu. Stara Corsa, pewnie pamiętająca jeszcze czasy Napoleona, nic nie

Magamenia, wyspa Lihakam. słynna Wieża Mgieł. Rok 1574, dzień nieznany. Piszę ten list, ponieważ na pewno nie zdołam zrobić nic innego. Na pewno nie przez te cholerne potwory. Niech je sztorm pochłonie!

Na pewno słyszałeś o Wieży Mgieł leżącej na wyspie Likaham. Nie bez powodu ma ona złą sławę. Ogromna, stara

Byliśmy u celu. Gdy autokar tylko wjechał na obszerny parking ośrodka wypoczynkowego, wszyscy zerwali się z miejsc.

– Zaklep nam jakiś dobry domek – rzuciłem do wychodzącego Marka. Sam nie miałem zamiaru się przeciskać przez ten tłum, wiedząc, że moja walizka i tak leży na samym dnie bagażnika przykryta górą tobołów.

–

(Z raportu agenta federalnego Henry' ego Lloyda z dnia 24 marca 1974 roku)

O godzinie 8:23 śmigłowiec Bell 206 z czterema osobami na pokładzie wystartował z bazy FBI w Seattle. Na pokładzie oprócz mnie i pilota znajdowali się: prokurator stanowy Bill Shaw oraz agent specjalny James Lee, szef Federalnego Biura Śledczego

Świeże powietrze panujące w Adair Hill było wprost błogosławieństwem, dla człowieka przesiąkniętego spalinami i zgiełkiem Nowego Jorku. Steve Adler odcinający pępowinę od swojego dawnego życia, mógł odetchnąć pełną piersią. Stres wynikający z pracy w korporacji znikł, rozwiany niczym piach na wietrze. Odejście z niej było równie ważne, co przeprowadzka. Samo

Jennifer weszła do pokoju chwiejnym krokiem, ocierając resztki łez pozostałe po pogrzebie. Wciąż nie mogła uwierzyć w to, co zaszło w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Jak osoba tak silna i pełna życia, mogła odejść tak szybko.

- Kochany Matthew... - powiedziała przekraczając próg pomieszczenia. Jej twarz była pełna żalu, psychika strachu,