Straszny budynek

Hej jestem Amelia i z wami chciałabym się podzielić moją (prawdziwą) historią było to tak. Wtedy miałam 10 lat, przyjechałam do kuzynki w odwiedziny, była z nami jej koleżanka. Moja kuzynka opowiadała o jakimś budynku co jest nawiedzony, ruszyłyśmy w drogę udać się do tego budynku. Po chwili spotkałyśmy naszą koleżankę Kingę i jej przyjaciółkę, poszłyśmy wszystkie razem. Gdy udałyśmy się na miejsce, spoglądałam że ta budowla była już stara. Po chwili stania odważyłyśmy się tam wejść, tylko Kinga i jej przyjaciółka zostały przy drzwiach. Była bardzo stara podłoga, typowo na lata 50, po małej chwilce prawie spadła na moją kuzynkę deska, byłyśmy przestraszone. Ucieczką zbliżyłyśmy się do drzwi, jakimś cudem były zamknięte, Kinga i przyjaciółka (nazwijmy ją Ola). Dziewczyny potwierdzały że nas nie zakluczyły, po 30 minutach szarpania, na parterze wybiłyśmy szybę i uciekłyśmy. Byłyśmy przy drzwiach, czułyśmy ulgę, wszystko było okej, ale w niespodziewanym momencie jedna szyba spadła Ola szybko skoczyła przewrócić Kingę. Szkło spadło obok Kingi, gdyby Ola by jej nie przewróciła, wtedy Kinga mogłaby stracić życie. Potem się trochę uspokoiłam i postanowiłam pójść znowu do tego budynku z Olą przez okno. Gdy się zbliżyłyśmy przy oknie to było mi jakoś tak nieswojo, Oli też. Po chwili usłyszałyśmy bieg z tego budynku, wszystkie dziewczyny stały przy bramie, ja szybko z Olą uciekłyśmy do dziewczyn. Razem poszłyśmy dalej do mojej kuzynki. W internecie sprawdziłyśmy informacje o tym budynku. Dowiedziałyśmy się że tam kiedyś było miejsce do ślubów, i tam raz panna młoda popełniła samobójstwo (na swoim ślubie) wybiła szybę i skoczyła z 1 piętra (też nie wiem jak) ale nie udało się jej uratować, prawdo podobnie też spadła właśnie na szkło. Więc pomyślałam że w taki sposób też chciała zabić Kingę. Już postanowiłam nigdy się nie zbliżyć do tego budynku. i myślę że moja prawdziwa historia wam się spodobała, tak to moja historia. Też kiedyś możemy nagrać film na YouTuba jak pokazuję wam to miejsce, i do tej pory mam ciarki jak o tym myślę, pa.